Η νόσος κατανέμεται εξίσου μεταξύ των δύο φύλων και δεν έχει συγκεκριμένη εποχική ή γεωγραφική κατανομή. Εκτιμάται ότι το σύνολο σχεδόν των ενηλίκων είναι οροθετικοί στον ιό του απλού έρπητα και ότι ένα μεγάλο ποσοστό αυτών θα εμφανίσουν δευτεροπαθή λοίμωξη συνήθως με τη μορφή του επιχείλιου έρπη.
Η διάγνωση της νόσου είναι συνήθως κλινική, με βάση την εμφάνιση περι-στοματικών και στοματικών ελκών. Ωστόσο, εάν για κάποιο λόγο απαιτείται πρόσθετος έλεγχος, η λοίμωξη μπορεί να επιβεβαιωθεί διαγνωστικά με ορολογικές εξετάσεις ή άμεσο ανοσοφθορισμό από επίχρισμα ελκώσεων ή υγρού από τις φυσαλίδες.
Η πρωτοπαθής προσβολή είναι η πιο συνηθισμένη αιτία ουλοστοματίτιδας σε παιδιά ωστόσο ενδέχεται να εμφανιστεί και σε ενήλικες, συνήθως ως δευτεροπαθής προσβολή με μικρότερη νοσηρότητα. Η πάθηση χαρακτηρίζεται από πρόδρομο πυρετού, ανορεξία, γενική κακουχία, που ακολουθείται από έντονη και εκτεταμένη σε έκταση ανάπτυξη οιδήματος, ερυθρότητας και οδυνηρών, φυσαλιδο-ελκωτικών βλαβών των ούλων και του βλεννογόνου με συνέπεια επώδυνη συμπτωματολογία και δυσχέρεια στη λήψη υγρών και στερεών όσο και τραχηλική λεμφαδενίτιδα. Η συχνότερη μορφή δευτεροπαθούς προσβολής είναι ο επιχείλιος έρπητας, βλάβη που εντοπίζεται στο όριο δέρματος - ερυθρού κρασπέδου του χείλους ενώ ενδοστοματικά συνήθως εντοπίζεται στην υπερώα, στην περιοχή αντίστοιχα με τον 1ο-2ο γομφίο.
Σε θεραπευτικό επίπεδο μια σειρά αντιϊικών φαρμάκων όπως η ακυκλοβίρη ή η βαλακυκλοβίρη μπορούν να επιφέρουν σαφή βελτίωση και αναστροφή των σημείων και συμπτωμάτων του ασθενή. Αναφορικά με τις δευτεροπαθείς λοιμώξεις η εφαρμογή αντιϊικών φαρμάκων τοπικά ή συστηματικά αναμένεται να βελτιώσει επίσης την διάρκεια και έκταση της νοσηρότητας η οποία είναι αναμφισβήτητα μικρότερη. Επιπλέον παρέχονται στα πλαίσια συμπτωματικής αντιμετώπισης αναλγητικά φάρμακα προκειμένου να υφεθούν τα συμπτώματα ενώ συστήνεται στον ασθενή να διατηρήσει ισορροπημένη διατροφή και να λαμβάνει επαρκή υγρά και στερεά. Σε ελάχιστες περιπτώσεις είναι πιθανή η νοσηλεία εφόσον δεν είναι εφικτή κατάλληλη ενυδάτωση ή σε περιπτώσεις ανοσοκαταστολής, παρότι αυτό το ενδεχόμενο είναι αρκετά σπάνιο για τους συνήθεις περιπατητικούς ασθενείς του ιατρείου.
