Αποτελεί φυσιολογικό ανατομικό εύρημα ωστόσο σε ορισμένες περιπτώσεις χρήζει χειρουργικής αφαίρεσης.
Η αφαίρεση του κεντρικού χαλινού του άνω και του κάτω χείλους ενδείκνυται σε καταστάσεις όπου ο χαλινός είναι αρκετά εξεσημασμένος με συνέπεια να απολήγει πολύ κοντά στην παρυφή των ούλων, οδηγώντας στην πορεία του χρόνου σε υφίζηση, λόγω των τάσεων που ασκούνται στο σημείο αυτό των ούλων. Επίσης σε περίπτωση έντονης ανάπτυξής του ενδέχεται να παρεμβληθεί μεταξύ των κεντρικών τομέων, παρεμποδίζοντας τη συμπλησίασή των δοντιών αυτών.
Στην περίπτωση του χαλινού της γλώσσας αφαιρείται όταν είναι έντονα προσφυόμενος στην κοιλιακή επιφάνειά, σχεδόν μέχρι την κορυφή της γλώσσας, εμποδίζοντας ουσιαστικά την ελεύθερη κίνησή της και προκαλώντας προβλήματα στην άρθρωση κατά την ομιλία.
Τέλος, σε ηλικιωμένους ασθενείς όπου σχεδιάζεται να κατασκευασθούν ολικές οδοντοστοιχίες οι χαλινοί εξαλείφονται στην περίπτωση όπου θεωρηθεί ότι μπορεί να παρεμβάλλονται στην σταθερότητα – συγκράτηση των προσθετικών αποκαταστάσεων.
Χειρουργικά πρόκειται για μια εύκολη επέμβαση καθότι μετά από τοπική αναισθησία της περιοχής ο χαλινός συγκρατείται σταθερά με ειδικό εργαλείο και αφαιρείται η λωρίδα πυκνού συνδετικού ιστού που τον απαρτίζει. Γίνεται συρραφή του σχετικά μικρού τραύματος και η επούλωση με την τήρηση μετεγχειρητικών οδηγιών ολοκληρώνεται εντός λίγων ημερών. Η επέμβαση μπορεί να γίνει πέραν την κλασικής εκτομής με νυστέρι και με τη χρήση laser (δες σχετική ενότητα).
