Οι λόγοι για να αποφασισθεί ακρορριζεκτομή ενός δοντιού είναι οι εξής:
Α. Έχει ήδη επαναληφθεί επιτυχώς ενδοδοντική θεραπεία σε δόντι που είχε παλιά ενδοδοντική θεραπεία και παρουσία αλλοιώσεων ακρορριζικά, ωστόσο το δόντι μετά την παρέλευση 3 - 4 μηνών συνεχίζει να εμφανίζει ακτινογραφικά βλάβες με / χωρίς συνοδό συμπτωματολογία.
Β. Εξαρχής εκτελείται αμέσως μετά την ολοκλήρωση της ενδοδοντικής θεραπείας διότι βάσει των ακτινογραφικών δεδομένων το μέγεθος της βλάβης περιφερικά του ακρορριζίου θεωρείται ιδιαίτερα μεγάλο για να αποδράμει από μόνη της.
Γ. Αδυναμία έμφραξης του συνόλου του μήκους του ριζικού σωλήνα ενός δοντιού κατά την ενδοδοντική θεραπεία και εφόσον το υπολειπόμενο κομμάτι του ριζικού σωλήνα είναι σχετικά μικρό. Στις περιπτώσεις αυτές άμεσα είτε σε δεύτερο χρόνο εφόσον παρατηρηθεί ακτινογραφικά αλλοίωση γίνεται ακρορριζεκτομή.
Δ. Κάταγμα του δοντιού επιβεβαιωμένο ακτινογραφικά κοντά στο ακρορρίζιο.
Ε. Σε περίπτωση αδυναμίας προσπέλασης ενός ενδοδοντικά θεραπευμένου δοντιού όπου η διατήρησή του θεωρείται σημαντική π.χ. στήριγμα μιας προσθετικής αποκατάστασης.
Χειρουργικά, μετά από τοπική αναισθησία της περιοχής, ανασηκώνονται τα ούλα που καλύπτουν το εν λόγω δόντι και με τη βοήθεια μηχανικά περιστρεφόμενης χειρουργικής εγγλυφίδας αφαιρείται τμήμα του άκρου της ρίζας. Ακολουθεί λεπτομερής καθαρισμός της περιοχής γύρω από το δόντι και το περιβάλλον οστό με κατάλληλα χειρουργικά εργαλεία. Σε ορισμένες περιπτώσεις η ρίζα ‘σφραγίζεται’ με ειδικό βιοσυμβατό υλικό, ενέργεια που επαφίεται στην κρίση του επεμβαίνοντα. Ακολουθεί συρραφή του τραύματος και κατάλληλες μετεγχειρητικές οδηγίες στον ασθενή, η συμμόρφωση του οποίου θεωρείται απαραίτητος κρίκος για την ανεπίπλεκτη πορεία της επούλωσης. Οι αφαιρεθέντες φλεγμαίνοντες ιστοί πρέπει να αποσταλούν για ιστοπαθολογική εξέταση ενώ ανά 3μηνο είναι φρόνιμο να ελέγχεται η περιοχή μέχρι την ολοκλήρωση της επούλωσης του οστού περιφερικά της βλάβης.
